* در آغاز کلمه بود

تشنه ام...ـ
تشنۀ یک کلام تو...ـ
کلامی همصدا با بنگ بنگ ضربه های قلبت...ـ
کلامی از عمق احساس وجودت...ـ
کلامی که درِ خانۀ دل میگشاید...ـ
که به در بستۀ سینه میزند ضربه هایی

که میگویند با هجایی پی در پی

که در بگشا...ـ

در باز کن،ـ
کلامت را آغاز کن...ـ
که در آغاز کلمه بود...ـ
و تو آغاز بودی و کلمه نزد تو بود...ـ
و تو خدا بودی،

و آن کلمه تو بودی ای پرواز،
ای آغاز راز،

ای تمنای نیاز...ـ

پس باز گو به آوایی رسا و بلند آوازه،ـ
به تازگی ِ یک بهار تازه...ـ
به خوش باوری ِ طعم شیر روی زبان کودکی نوخاسته...ـ

پس باز بخوان نغمه هایت را
تا با تو هم آواز گردم...ـ
پس فریاد کن اسرار نهانت را
تا با تو همراز شوم...ـ
پس بگو...ـ

پس باز بگو:"ای پسر روح"...ـ
پس همزبان شو با غنچه هایی که یکایک باز میشوند،
با بلبلانی که با هم همآواز میشوند...

آنان که با هم سهیم پرواز میشوند...ـ

هم نفس شو با تک تک لحظه های دیدار...ـ
پیش ازآنیکه زمان از نفس ایستد باز...ـ
پیش ازآنیکه بلبل معنی اسیرافتد در قفس پندار...ـ
پیش از آنیکه بهار به پاییز رسد دگربار...ـ
پیش از آنیکه موج فریاد درپهنۀ انکارغرقه به خون سکوت گردد...ـ

پیش از آن"وقتی"ـ که

"آید که بلبل قدس معنوی از بیان اسرار معانی ممنوع گردد" ـ

باز کن لب،

پس بگو...ـ
پیش از آنکه جمیع بی خبر مانند از نغمه هایت...ـ

باز کن لب،

پس بگو کلام اوّلینت را که نزد خدا بود...ـ
تا به خاطر سپارم آن کلامی را که خدا بود...ـ
پیش از آنیکه کلامت به نزد خدا گردد باز،ـ
پیش از آنیکه کلامت دوباره با خدا شود دمساز ...ـ
پیش از آنیکه بگویی:
"وجمیع از نغمۀ رحمانی و ندای سبحانی ممنوع گردید"

پس بگوعشق...

بگو آغاز...ـ
بگو از راز...

ای انگیزۀ هر نیاز...

که تشنه ام...ـ

تشنۀ یک کلام تو...ـ
پروانۀ شمع سلام تو...ـ

پروانه فرید
http://www.latelierpapillon.co.uk
.

جملات داخل گیومه از"کلمات مکنونه" است

برای رجوع به این مجموعه

لطفا ً روی این لینک کلیک کنیدـ
http://pfarid.blogspot.com/2007/11/blog-post.html

* I Mask, Therefore I am

click here to listen and watch
As wondrous as a point without co-ordinates......
across the broken axes of time, place and thoughts,
Like a kite which has lost its link with the earth,
I am finding different paths across the sky.

On a circle, the starting point is the end,
And the end is the beginning.
And the square root of the negativity

of the number of my thoughts
is still to be found.

It is me who is missing
I open the window and look at the infinity........
................To the clouds and the greens..........
................To the sky which is bright,......although there is no sun
The sound of the wings of the butterfly

which is searching for freedom is echoing around the window.

It is me who is missing
I take the mirror down,

dust its eyes and look into them,
But no face I recognise.

Who am I?
Where am I?
Where is that hiding place?
Where is that shelter?
In the depth of the loneliness of this mobile flesh,

a disguise of a life is living.

It is me who is missing
I call upon my clothes, which were hanging in their coffins.
They witness my being, but no acknowledgement is made.
Where am I?
Where have I gone?
To what dimension?
To what sphere?
What time?

I open the window and look at the sky which is pouring with light,

though there is no sun.

I light a candle in the memory of the sun
and call myself by name,
The space becomes saturated with its echo..........
Yet no reply is heard.
Where am I?
Who am I?
From which book?
Which dictionary?
What statistic?

The butterfly has sold the pride of freedom to a dream of flight,

while denying the detention of a life's ambition.

and the airplane,
breaking the law of gravity,
escaping from the natural imprisonment of the earth,
has now delivered me from the womb of my mother land,
through a painful experience,
into an unknown world,
which promising a new birth…

And now, I am an alien from a strange planet,
who upon hearing her own name,
Her ears do not ring any more,
Her face does not turn back,
Neither do her tears run,
remembering her old memories.

Now, on the steep hill of tomorrow…
with looted hands…
with vandalised hopes…
in a stormed city
I learn to be happy by following one day after another…

“I have succeeded…
I’ve registered myself by a name in a certificate of Naturalization…
So glory be to 175208.
Now, I can write on175208 bills…
And on 175208 application forms…
Parvaneh Farid”
I mask, therefore I am…
.
Parvaneh Farid http://www.latelierpapillon.co.uk/

.

The words inside the quotation mark are inspired by a poem by Forough Farrokzad, "The Land of Jewels".

To watch & listen to this writing in a form of an art video, please click on this link: http://www.youtube.com/watch?v=zi12O0gAe9s&feature=user

* نقاب

برای تماشا و شنیدن اینجا را کلیک کنید
به سرگردانی نقطه ای بی مختصات،ـ

در صفحه ای از محور های شکسته ی زمان، مکان و تخیل…ـ
همچو بادبادکی که بند زمینی اش از دست کودکی رها گشته،ـ
در آسمان خیال سرگردانم و به هر سویی پرسه ای میزنم…ـ

در دایره، نقطه ی آغاز همان انتهاست…ـ
و انتها همان آغاز است…ـ
و ریشه ی افکارمنفی من هنوز در جبر زمان، گنگ مانده…ـ

گمگشته ای جز من نیست اینجا…ـ

آینه را از دیوار پایین میآورم،ـ
خاک از چشمانش میروبم ودر آن خیره مینگرم…ـ
امّا آه…ـ
چهره ی آشنایی در آن نمیبینم…ـ
این کیست که من او را در آینه میبینم؟
این کیست که او در آینه مینگرد؟
چه کسی در پس این شیشه سیمین پنهان شده؟
کجاست پناهگاه آن گمشده؟
گویی در قعر تنهایی این جسم متحرک،ـ
زندگی دروغینی در لباسی مبدل به بازی درآمده…ـ

به نذر خاطره ی خورشید، شمعی برمیافروزم…ـ
و خود را صدا میزنم به نام، به آوایی رسا…ـ
فضا ازلرزه های انعکاس فریادم اشباع میشود…ـ
ولی آه…ـ
که جوابی نمیآید باز…ـ

من که هستم؟
من چه هستم؟
من کجا هستم؟
من چرا هستم؟
لابلای صفحات کدامین کتاب میگـنجم؟
دررمز الفبای کـدامین لغتنامه، معـنی واژه ی گـیجم؟
در جمع کدام شمارش برآورد میانگین هـیچم؟

من که هستم؟

شاید پروانه ای که غـرور آزادی را به رؤیای پروازی ارزان فروخته…ـ
و دراین پرواز خـیالی،ـ
اسارت آرمانهای زندگی اش را هر لحظه به محک انکار میسنجد…ـ

و اکنون، به عجیب الخلقه ای میماند، که از منظومه ی دیگری سر رسیده…ـ
که با شنیدن نامش، گوشهایش دیگر زنگ نمیزنند…ـ
که با شنیدن نامش، رویش برنمیگردد... دیگر…ـ
و اشکش هم دیگر سرازیر نمیشود... حتی...ـ
با مرور خاطره های پا به فرار گذاشته…ـ

و امروز، در سراشیب تند فردا…ـ
با دستهایی تاراج شده…ـ
با آرزوهایی در هم شکسته گشته…ـ
در شهرکی به طوفان نشسته…ـ
وبا خواسته هایی همه خسته…ـ
میآموزد که شاد باشد با پساپیـش کردن دیروزها و امروزها…ـ

ـ"پیروز شدم، پیروز شدم…ـ

خودم را در دفتر تابعـیت یک کشوربیگانه با مام وطن بالاخره به ثبت رساندم
پس زنده باد 175208
حالا زیر یکصد وهفتادوپنج هزارودویصدوهشت قبض آب و برق و تلفن…ـ
ویکصد وهفتادوپنج هزارودویصدوهشت تقاضانامه ی کار خواهم نوشت…ـ
ـ پـروانه فـرید…"ـ

چون نقاب بر چهره دارم،،، پس هـستم…ـ

.

http://www.latelierpapillon.co.uk/ پروانه فرید
.
جهت تماشای ویدیوی تصویری این قطعه لطفـا ً لینک زیر را فشار دهید
http://www.youtube.com/watch?v=uPcshWcKkgE&feature=user

.
جملات داخل گیومه از شعر " ای مرز پر گهر" فروغ فـرّخزاد الهام گرفته شده

* Close One Eye and Open the Other

.
As I closed one eye,
all my pains turned into tears, running down my cheeks…
and as I opened the other eye,
I tasted the flavour of love which drew the image of a smile across my face…

As I closed an eye,
I washed my earthly desires off my heart…
and as I opened the other,
I arrived at the hallowed beauty of the Beloved,
removing the curse from the gate of my heart, just with a glance…

Closing the eye of earthly desire…
Looking away from the world and all that is therein…
Opening the other eye, that sees beyond matter…
Breaking down the gate of the heart,
and looking at the unveiled hallowed beauty of the Beloved…
When drips of pain drop one after another…
When love slips through the whirling layers of the heart…
and when misery takes refuge in the swollen lump in the throat…
and when the rays of desire penetrate, yet again,
through the cracks of the barriers of a short sighted will...

Hearing the story of broken hearts…
and the myth of those who are engaged with themselves, tightly…
and those arrogant minds who are trapped

inside the maze of -what should be- and -what should not-
and the myth of those spirits who have broken the cage of their imagination,
and have grafted their kisses to the apex of love on high…

Having the same heart that is oozing blood,
and pouring out in the path of pilgrimage to His presence…
Having the centre of the body tearing apart

and melting away with desire… “O Man of two visions”…

“Close one eye ”…
as the drips of pain, pouring into the narrow stream of imagination…
“and open the other ”…
as the wailing soul is tearing away the veils of patience in His anticipation…

“Close one to the world and all that is therein”…
… Look away from what the eye has ever seen…
… Look away from what is losing colour and what will be losing colour…
… Look away from all that do not bring more than a smile

of ridicule on the lips…

“and open the other to the hallowed beauty of the Beloved ”
… Look up to those who wear a colourless colour on the face of their soul…
… and look up to those in which a web of lies is not spun on their hearts…

“Close one eye”

and let the pain run down your cheeks…
“Open the other”

and let the colour of a smile cover your lips…
Let us put away those wooden legs…
Let us open wide the wings of that impatient butterfly…
Let us fly…
.
Parvaneh Farid http://www.latelierpapillon.co.uk/
Quotations from “The Hidden Words” http://pfarid.blogspot.com/2007/12/hidden-words.html

* چشمی بر بند و چشمی بر گشا

چون چشمی بربستم...

درد را دیدم که قطره یی شد و بر دامن چکید...

و چون چشمی بر گشودم...

طعم عشق را چشیدم که نقش لبخندی بر لب کشید...

چون چشمی بر بستم،

دل از عالم وعالمیان، جمله در شکستم...

و چون چشم دیگر بر گشودم،

به جمال قدس جانان یکسر رسیدم،

و طلسم دروازه ی دل را به نگاهی باز خریدم...

چشم را در بستن...

از عالم و عالمیان جمله فراتر نشستن...

چشم دیگر بر گشودن...

در دروازه ی دل را همه در هم شکستن...

و جمال قدس جانان را بی پرده و پیرایه به تماشا نشستن...

آنگاه که درد قطره قطره میچکد از روزن دو چشم...

آنگاه که عشق میخزد لایه لایه در بستر دل...

و آن زمان که زجر، زجه زجه میکند در گلوگاه بغض های شکسته در شکسته...

و آن دم که دمادم فروغ تمنا میدمد در رخنه های تنگ خواهش...

و میشنود قصه ی غصه های دلها را ...

غصه ی در خود نشستگان

که از رخوت دانستن به زندان بایدها و نبایدها اسیر افتادند...

و قصه ی آزادگان که قفس اوهام شکستند

و بر نقطه ی اولای عشق بوسه ی وصلت گره بستند...

این همان دل بود که قطره قطره خون میشد و جرعه جرعه میچکید در هوای دیدار...

این جگرگاه بود که پاره پاره لخته میبست در آرزوی محال " ای صاحب دو چشم"...

" چشمی بر بند" که درد قطره قطره میچکد و جرعه جرعه میریزد از روزن خیال...

" و چشمی بر گشا" که جان پرده ی تمنا از هم میدرد به امید وصال...

" بربند یعنی از عالم وعالمیان"...

...از آنچه دیده دیده و دل در طلبیده...

...از آنچه رنگ باخته و میبازد رنگ...

...از آنچه جز پوزخندی بیش نمیآرد به لب...

" بر گشا یعنی به جمال قدس جانان"...

...به صورت سیرت آنان که رنگ بی رنگی بر چهره دارند...

... و نقش نیرنگی بر دل ندارند...

چشمی بربند و فرو ریز قطره قطره درد را...

چشمی بر گشا و بر لب نقش آمیز رنگ لبخند را...

بربند آن دو پای چوبینه ی لنگ را...

برگشا پر پرواز پروانه ی خسته از درنگ را...

پروانه فرید

جملات داخل گیومه از " کلمات مکنونه" است

برای رجوع به این مجموعه

http://pfarid.blogspot.com/2007/11/blog-post.html لطفا ً به لینک

http://www.latelierpapillon.co.uk/